منتظر لحظه ای هستم که دستانت را بگیرم

در چشمانت خیره شوم

دوستت دارم را بر لب جاری کنم

منتظر لحظه ای هستم که

در کنارت بنشینم

سر رو شونه هایت بگذارم....

از عشق تو....

از داشتن تو....

اشک شوق بریزم

منتظر لحظه ی مقدس که تو را در آغوش بگیرم

بوسه ای از سر عشق به تو تقدیم کنم

و با تمام وجود قلبم و عشقم را به تو هدیه کنم

آری من تو را دوست دارم

و عاشقانه تو را می ستایم

سام عزیزترین فرد زندگیم عاشقتم

دل : عاشقم
عقل: عشق؟ یعنی چه؟
دل : مفهوم بودن
عقل : بودن ؟ بودن با که با چه؟
دل :با آن که میخوانمش
عقل : که چه؟
دل : که آرام بگیرم .که پرواز کنم
عقل : پرواز به کجا ؟
دل : به آسمان به اوج به آنجا که فقط من باشم و او
عقل : که چه کنی؟...
دل: تا در آغوشش گیرم تا در زیر گوشش نجوا کنم
عقل: نجوا؟ نجوای چه ؟
دل :که دوستت دارم
عقل :دوست داشتن؟
دل : این را دیگر تو نمیفهمی
عقل: من عقلم میتوانم درک کنم
دل :دوست داشتن هر لغتش دریایی از معنی است
{ د } یعنی دل دادن؛ دل سپردن
بعد نوبت { و } که میشود: واحد یکتا نشان یک نفر
{س} سرسپردن در قبال قامت یار یعنی ستایش آن که میخوانمش
حال نوبت { ت }هست تا تجلی دوست را تکمیل کند
{ت} یعنی تمنای وصال یعنی تمنای آغوش یعنی تاراج دل توسط معشوق
حال نوبت داشتن هست
{د} یعنی دیوانگی یعنی جنون یار داغی قلب برای او
حال نوبت قامت بلند { آ } هست
{آ} آغوش یار؛ آغوش آن که { د } دیوانگی را ایجاد کرده است
حال نوبت { ش } شهد شیرین آغوش یار ؛شراب جا و تن ؛شکروجود و شوق پرواز
باز هم نوبت { ت } هست اما این بار فرق میکند
{ت} یعنی تن دادن و تن سپردن یعنی تهی شدن از خود در قبال معشوق
ودر آخر {ن} نماد عشق نشان عشق تا کامل کننده دوست داشتن شود تا نماد نجابت عشقی پاک شود
عقل: چه خوب من هم میتوانم در این پرواز با تو باشم ؟
دل : نه تو بال های این پررواز را نداری
عقل  : کدام بال ها ؟
دل ؟ بال های { ع } { ش } { ق }

آسمان را به پاس خورشید

باغ را به حرمت گل

و تو را بخاطر قلب مهر بانت دوست دارم.

نفسم 

با من بمان آنها که رفتنشان را طاقت آوردم 

تو نبودند 

هر صبح که 
سپیده سلام می دهد
یا کریم ها به پنجره ی 
اتاقم سر می زنند
چه مانوس شده ایم ما !
من منتظر صدای بالشان ، 
آنها مشتاق سفره ی نانشان
حیران مانده ام !!!
کجا بالهایت بسته شد که 
دیگر به انتظار دلم 
مشتاقانه سر نزدی ؟؟؟

درد دارد
آن هنگام که
عشق تمام 
وجود من را
فرا می گیرد
وتو نیستی.........

تحمل کن عزیز دل شکسته 

تحمل کن به پای شمع خاموش

تحمل کن کنار گریه من 

به یاد  دلخوشی های فراموش 

جهان کوچک من از تو زیباست

هنوز از عطر لبخند تو سر مست 

واسه تکرار اسم ساده توست

صدایی از من عاشق اگر هست 

منو نسپار به فصل رفته عشق 

نذار کم شم من از آینده تو 

به من فرصت بده گم شم دوباره 

توی آغوش بخشاینده تو 

به من فرصت برگردم از من 

به تو برگردم و یار تو باشم 

به من فرصت بده باز از سر نو 

دچار تو گرفتار تو باشم 

نذار از رفتنت ویرون شه جانم 

نذار از خود به خاکستر بریزم 

کنار من که وا میپاشم از هم 

تحمل کن ، تحمل کن عزیزم

به من فرصت بده رنگین کمون شم 

از آغوش تو تا معراج پرواز 

حدیث تازه عشق توام من 

به پایانم نبر از نو بی آغاز